Verkrijgen van m'n paspoort

En daarna was het dus de strijd van het paspoort verkrijgen.
Dus met het geleende geld een ticket gekocht bij Egypt Air en naar Cairo gevlogen. Gelukkig hebben we een aantal gidsen in Cairo waarvan ik enkelen inmiddels goede vrienden mag noemen en ik mocht bij Nader en Shereen overnachten.
Die hebben me ’s avonds laat opgehaald van het vliegveld en de volgende ochtend dacht ik met een taxi naar de fotowinkel en de ambassade te gaan. Maar nee hoor, ze stonden erop om mij heen en weer te rijden en dus zaten we om 8 uur in de ochtend al in de auto op weg naar een van de weinige fotowinkels in Cairo die weet welke eisen er aan een pasfoto voor een Nederlands paspoort gesteld worden.
Die was gelukkig ook vroeg open en even over 9 uur stond ik al bij de ambassade.

Dat ging dus lekker vlot. Tot ik aan de beurt was en de computer het af liet weten. Voorheen was dat eventueel formulier afgeven en weg wezen, maar helaas was dit voor de eerste keer dat ik m’n vingerafdruk moest afgeven en daar moest toch de computer voor werken. Dus wachten tot die weer in orde was.
Toen ik buiten kwam was het even zoeken naar m’n vrienden, maar die bleken in de villa aan de overkant van de ambassade te zitten. Bleek een oude vriend van de vader van Nader te zijn en het duurde even voordat die twee afscheid hadden genomen.
Diezelfde middag zou ik weer terug naar Luxor vliegen en om de tijd vol te maken namen ze me mee naar City Stars. Grote shopping mall die open ging vlak nadat ik uit Cairo vertrokken was en ik dus nooit gezien had. Enorme belevenis als je uit een dorp als Luxor komt en ik keek m’n ogen uit!
Provinciaaltje ;)

Daarna was het wachten, nog iets met het werk wat ertussen kwam en uiteindelijk kon ik pas een maand later weer naar Cairo om m’n paspoort op te halen.
Vele gesprekken met diverse mensen, want ik had tenslotte een verblijfsvergunning die nog 3 jaar geldig was in m’n oude paspoort en ik wilde proberen die toch weer terug te krijgen zonder Mohamed erbij.
Dus dit keer zou ik in Cairo bij een andere gids verblijven en zij komt uit een zeer gegoede en invloedrijke familie en had wel wat contacten in de mugamma. Dit is het grote overheidsgebouw in Cairo aan het Tahrir. Dat grote Sovjet-gebouw dat in de afgelopen anderhalf jaar veel op tv geweest is.

Dus ik daar heen en heel erg op m’n hoede, want het was nog steeds niet echt rustig. Alhoewel de ca. 100 mensen die er stonden heel rustig en heel trots met hun Egyptische vlag stonden te zwaaien.
Binnen gevraagd naar generaal X.
Werd ik door het gebouw geloodst en mocht bij die meneer in het kantoortje zitten terwijl zijn loopjongen met mijn paspoort en veel papieren heen en weer rende. Zag het met verschrikte ogen aan, want ik had nog maar net een uurtje m’n paspoort in handen en nu liep er alweer een vreemde mee rond.
Maar na een half uurtje wachten kreeg ik m’n paspoort en een formulier waarop een stempel stond en volgens hem zou ik dan zonder problemen m’n 3 jaar verblijfsvergunning weer krijgen.

Terwijl ik daar zat stond uiteraard ook z’n tv aan en omdat het die dagen ook heel erg rommelde in Syrie wist ik niet zeker of ik naar Syrie of Cairo zat te kijken op z’n schermpje. Helaas kreeg ik 1 minuut voor vertrek bevestiging dat het in Cairo was aangezien de ambulance die ik op tv hoorde ook buiten het raam hoorde.
Dus ik voorzichtig naar buiten en op Tahrir leek het vrij rustig. Het bleek zich allemaal in de inmiddels bekende Mohamed Mahmoud Street af te spelen. Die ligt wel vrij dichtbij Tahrir, maar het enige wat ik merkte was dat er traangas in de lucht hing. Nooit eerder mee gemaakt en dus was het even heel raar toen ik enorm begon te hoesten en niet op kon houden. Tot ik wat mensen met doeken voor hun gezicht zag lopen en ik begreep wat er gebeurde.
Dus sjaal voor m’n neus en met een grote en snelle omweg naar het Ramses Hilton gelopen. Had ineens enorme behoefte om even heel rustig in een luxe hotel te zitten aan een lekkere shisha.
Ach ja, beter een shisha dan traangas ;)