Geen gezellig einde van 2011

De winter was qua perikelen op het werk gelukkig een stuk rustiger. Alle collega’s ervaren professionals en al vaker hier geweest. Dus ik weer lekker terug in kantoor en daar dan ook nog eens een goede en zeer ervaren teamleider bij. Dat ging wel goed komen deze winter.

Ware het niet dat ik met vele anderen slachtoffer werd van de nieuwe hobby van de jongelui in Luxor: straatroof.
We hadden net de kerst achter de rug. In plaats van 3 kerstdiners vorig jaar, dit jaar maar eentje. Ik vond het eigenlijk wel genoeg.
En op 28 december ben ik in het begin van de avond onderweg van huis naar een van de hotels om daar te overnachten. De buurjongen was getrouwd en er was een enorm feest gaande dat tot in de vroege uurtjes zou duren. Er wordt dan altijd een grote tent in de straat gezet waar iedereen langs komt en er staan 2 grote tronen waar het bruidspaar dan op tentoon gesteld zit. Lijkt me vreselijk! Maar goed, dat is de traditie hier.
En wat er ook bij hoort is knalharde muziek en dan ook nog het liefst een bepaald soort Egyptische muziek waar ik werkelijk een enorme hekel aan heb.
Dus ik dacht de dans te ontspringen door een hotelkamer aan de baas te vragen. Niet ver van huis en dus thuis een tasje met spullen gepakt en ik dacht in 10 minuten naar het hotel te lopen.

Helaas kwam er een motor van achter me aanrijden en die graaide de tas van m’n schouder. Gelukkig hebben ze mij met geen haar aangeraakt, maar het is gewoon de schrik en de hele rompslomp er omheen van alles wat je kwijt bent. En nee, m’n schone onderbroek en m’n nachthemd vond ik niet erg. Hoop dat ze daar nog veel plezier aan hebben gehad  Maar omdat ik moest inchecken in het hotel zat m’n paspoort er ook in en m’n portemonnee met m’n pinpas!
Die pinpas heb ik meteen laten blokkeren en met een collega van Travco meteen naar de politie.
Die politie zat echt in de revolutie-modus. Of ik echt wel een rapport wilde hebben, want hij wilde geen problemen hebben!
Tjonge, alsof mij dat wat kan schelen! Ik moet naar de ambassade voor een nieuw paspoort, ik zal toch wat moeten kunnen overhandigen. Nou, met veel moeite en gezeur dan toch eindelijk een rapport van diefstal ontvangen en weer weg. Die collega heeft me bij het hotel voor de deur afgezet en ik naar binnen. En ja, het was inmiddels al zo laat dat de jongen aan de receptie een onbekende van de nachtdienst was. En uiteraard wilde hij m’n paspoort zien. Gelukkig kwam er nog laat een manager langs die ik wel ken en zei tegen die jongen dat hij ‘niet moet zeuren en me gewoon de sleutel moet geven’ 
Handig hoor, al die contacten 
Ik was uiteraard wel helemaal van slag en dat zag die manager. Dus we hebben eerst nog even wat zitten drinken en uiteindelijk lag ik pas na 12 uur in bed. Slapen? Dat heb ik niet gedaan.
De volgende ochtend zat ik al heel vroeg bij de bank om een nieuw pasje aan te vragen.
Zit ik bij een zwangere type-miep aan tafel die me zegt dat ik geen nieuwe pas aan kan vragen zonder paspoort. Ok, maar ik heb wel een kopie van m’n paspoort, het politierapport, een Nederlands rijbewijs, een internationaal rijbewijs, een Egyptisch rijbewijs. Wat wil je nog meer?
Nee, allemaal niks mee te maken, alleen een origineel paspoort kon ze gebruiken.
Oke, maar dat is dus het probleem. Zonder bankpasje geen geld. Zonder geld geen ticket naar Cairo en zonder geld geen paspoort. Ik zit dus in een cirkel en ik wil bij m’n geld kunnen.
Nee!
Ik zat daar echt met de tranen in m’n ogen. Helemaal overstuur, want het was misschien net 12 uur na de beroving en dan te horen krijgen dat je geen pasje kunt aanvragen.
Nou, ze wilde over haar hart strijken dat ik dan wel de aanvraag in kon dienen, maar het pasje ophalen kon echt alleen met een origineel paspoort.
Vol met verdriet, boos- en verslagenheid ging ik de deur uit. Terug naar kantoor.
Daar kreeg ik uit alle hoeken hulp aangeboden en kon ik geld lenen tot ik m’n pasje weer had en bij m’n geld kon. Ik heb nog nooit zo het gevoel gehad dat ik zoveel vrienden om me heen had. Helemaal geweldig!

Maar je begrijpt uiteraard dat ik op 31 december niet zo'n behoefte had aan een groot feest zoals ieder jaar in het Sheraton. Ik heb heerlijk thuis op de bank gelegen en heb naar Youp van 't Hek gekeken.